List do Tomasza Miedzińskiego
(opowiadanie)
"Co on znowu chce?" - Myślisz sobie - "O czym ten zacny człowiek z królewskiego i niezależnego, oraz niewątpliwie niepodległego miasta Konin mi chce tu znowu napisać?" Otóż nie chciałbyś (zapewne), i ja też bym nie chciał, żebym napisał tu to, co ogólnie i emocjonalnie (ale tylko ogólnie i tylko emocjonalnie ) napisać bym chciał i ty byś chciał mieć tu napisane (też zapewne ale z innych przyczyn niż tyczące się poprzedniego "zapewne")! Twoje i moje pobudki mogą osiągnąć to samo, choć są sprzeczne! - czy to nie fascynujące! To cecha życia! Dla powagi i poziomu samego pisania (jako pisania) nie chciałbyś jednak zapewne (!) ujrzeć tu w formie graficznej i substancjalnej, tego, co zapewne chciałbyś mieć tu wyartykułowane w formie zrozumiałego (dla ciebie) i popierającej DOWODNIE twoje argumenty na poparcie twojego nastawienia ( a więc i postaw intelektualno werbalnych, a raczej intelektualnych napotykających ich werbalną ekspresję, bo o tym tu przecież mowa) wobec osoby, a raczej zespołu wyobrażonych sobie przez ciebie i na twój własny użytek stworzonych cech tejże osoby, czyli właściwie przeciwieństwa tej osoby, którą byłbym ja w przypadku nie zaistnienia tychże cech błędnie przez ciebie wyartukułowanych (ale zrozumiałych dla ciebie niewątpliwie) i owo przeciwieństwo tworzących. Moim celem jest więc stworzenie tutaj przeciwieństwa dla owego przeciwieństwa będącego na tyle zbliżonym do rzeczywistego owego podwójnego przeciwieństwa odpowiednika, że w moim przekonaniu i zgodnie z moją intencją twoja przykra i jakże dowodnie obciążona sytuacja (albo też odciążona - bo obciążanie jednej domeny wiąże się nieuchronnie z odciążaniem innej! To też cecha życia!) napotka swoją intencjonalną i intelektualną apokatastazę - apokatastazę dla całego zespołu FAKTÓW. W tymże przypadku możesz potraktować i powinieneś potraktować ten list jako dobrodziejstwo, jako coś apotropaicznego w swym działaniu, jeżeli owo działanie odnieść nie do możliwości (dużych, zaznaczam z głębokim przekonaniem), którymi dysponujesz, ale do reakcji mojej na te możliwości. Nie znaczy to aczkolwiek, ze oceniam owe możliwości negatywnie i deprecjonujące mam do nich nastawienie. Nie jest tak w żadnym razie i w wypadku żadnym z którymkolwiek by owego wypadku razem nie związać i nie skojarzyć. Słowem, zarówno od strony merytorycznej, jak i wtórnie retrospektywnej (!) nie jest moja ocena w żadnym razie związana z odczuciem negacji - chyba, że to odczucie związać ze stanem negacji dla negacji jako takiej - o! Wtedy to już całkiem inna sprawa. Jeżeli tak jest, to powinieneś wykorzystać ową apokatastazę bez teologicznego wymiaru i przemyśl to! To fascynujące może się dla ciebie stać, widzieć HUMANIZM w apotropaicznym i apokatastazę mentalną rozsiewającym DZIAŁANIU! Przecież to piękne! To też cecha życia! |
