żadnego kompromisu nie będzie
nie będę czytał po twarzach kolegów
nie będę pisał po ścianach papierem
nie będę posłuszną wróżką z dzwonem zygmunta
przyszytym do szyi
ten Kraków już nie mieszka we mnie
spaliny i siarka z piekła stalowych struktur
to środowisko dla potępieńca
żadnej obietnicy o różowych alejach
nie będę twoim ogrodnikiem
ani jego psem
ani żadną inną mistyfikacją
czas wreszcie wybrać ziarno nieuniknionego
uwolnić się od demagogii intelektualnych tez
być
istnieć tu i teraz w świadomości i poza nią
a kominy
jak dymiły tak dymią
|
