znamy się tylko z ławki w parku
udzielamy błogosławieństw miliardom stworzeń
milcząc na wszystkich skwerach Bombaju
oswajamy ślady przeobrażeń kontemplując naturę jaźni
by subtelnym dotykiem nie zamknąć brahmarandry
my
ponieważ "ja" kiedyś umrę
a życie nabierze wymiaru transcendentnego
na tej ławce w parku traumatycznych przejść
|
