ten zachód słońca może być ostatnim

nie ma w tym żadnej poezji

ani nawet pół-prawdy

 

marianna zbiera żonkile

na piecu garnek mruczy jak drzemiący kot

pyka bigos

pies przeciąga się na progu – marianna ma już spory bukiet

 

nawet dla tego psa ważniejsza jest miłość jego-pana

niźli płodzenie potomstwa. dlaczego więc ludzie wolą parzyć się

niż kochać, a kopulowanie bez miłości nazywają aktem zwierzęcej chuci,

choć nie ma to nic wspólnego z zakodowanym przymusem przetrwania gatunku?

 

i dla marianny człowiek składał się ze zmyśleń stęsknionych dłoni

erotyczna poezja jest dziś pełna erozji

dziury, skruszone zawaliska, wahania zbrodni z całą jej geografią

 – dostrzegam Nową Justynę na zielonej ławeczce, wpół nakrytą kraciastym pledem

 

marianna cytuje: „ruch planet w łonie pustki i rozżalone westchnienia pijanych muszkieterów” - a niebo drży od skrywanych modłów dzieci epikura i hedona

 

te kwiaty są dla tęsknoty – mówi

 

patrzę na dom, mariannę i żonkile, jestem już głodny, w myślach przelewa się tłuszcz

mięsnych wrażeń. mieszam kolory dla ciężkich chmur – ona uśmiecha się do mnie, staram się odgadnąć jej myśli:

 

tajemnica 26 – Lecąc na Wielkim Orle Chrystus nawraca gobliny w Śródziemiu

 

zepsułem taki ładny obrazek. zapadły czerwone cienie, niczym rozdarty atłas

mieszam obłoki nad krainą zbrodni. śląskie krzyże pokutne rozwidlają drogi,

jak głazy strumienie. chciałbym to zobaczyć z góry – i marianna też

krótkie gody w interglacjale pomiędzy kolejna katastrofą a zbawieniem

obyśmy zawsze byli gotowi płodzić dzieci – ostatni retusz jest plątaniną cudzych słów

 

tak jest zawsze – i tylko tyle można zawrzeć w tym jednym obrazku

 

tajemnica 34:

Jezus pali fajkę pokoju z Siedzącym Bykiem

Jezus ma włosy Custer’a

 

marianna kładzie kwiaty pod krzyżem – ma takie piękne łydki

drżą mi ręce