Zbigniew Wojciechowicz

Odeszłej I

lubię dotykać

krzesła

na którym siedziałaś

głaskać

ciepło oparcia

i ścierać rosę z poręczy

wypełniać

twym siedzącym kształtem

pustkę pokoju

noszę je ze sobą

po mieszkaniu

jakbym szukał miejsca

w którym narodzi się

twój oddech

i spojrzenie