Książka jest mniejsza od dłoni. Tej samej, która dotyka twarzy kogoś bliskiego. Tej samej, która osłania wzrok przed oślepiającym słońcem.
"W zgięciu mojej dłoni
co rano czarne plamy"
"Widzę"-mówimy. Kwiat, most, rzeka żyją w naszych oczach.Czasem jednak bywa jakoś nieswojo. Przystajemy, oglądamy się za siebie, mrużymy powieki.
"Obserwuje nas
kwitnące oko balkonu"
Tak, to znajom...
Pomiędzy potrzebą a przyjemnością, czyli na temat Poznania Poetów (1989-2010)
Co pewien czas rodzi się w danym środowisku literackim potrzeba, by wydać pozycję, która udokumentowałaby jej działalność, pokazałaby z perspektywy lat jej dokonania, (ale i również wpadki) oraz podsumowała miniony okres, oczyszczając tym samym pole do dalszej aktywności. Decyzja o wydaniu takiej książki jest zawsze decyzją ryzykowną. Jeżeli oso...
Co zrobić kiedy za drzwiami naszej wyobraźni nie kryje się baśniowa Narnia, a mroczna, pusta przestrzeń z obrazów Beksińskiego? Kiedy człowiek nie biega po lasach pełnych faunów i innych przyjaznych, ślicznych stworzeń, ale błąka się po bezdrożach: samotny i mały w otoczeniu ogromnych, bezludnych połaci. Otaczają go cmentarze, posągi śmierci, odczuwa wszechogarniający strach i zwątpienie, że gdzieś tam kryje się wyjście z te...
Książka opublikowana nakładem wydawnictwa Radwan to dość ciekawe zjawisko na rodzimym rynku wydawniczym, choćby ze względu na sam gatunek literacki. Miniatury nie cieszą się przecież wśród autorów szczególnym zainteresowaniem. Na początek jednak dwa zdania o samym autorze. Brzostowski to typowy surrealista, którego twórczość inspirowana utworami Andrzej Bursy, Kurta Vonneguta czy nawet samego Borisa Viana nace...
Książka Jana Dzbana (alter ego Agaty Czapiało) ukazała się na polskim rynku nakładem korporacji Ha!Art w 2005 roku. Książka moim zdaniem powinna się bronić sama, dlatego pozwolę sobie zacząć od barwnego cytatu. Cytat pochodzi z rozdziału zatytułowanego Tajemnicza zagadka. Oto cytat, który najlepiej oddaje klimat tej książki:
"Sherlock Holmes zgasił lampkę nocną i wskoczył pod kołdrę. Zwarli się razem z Watsonem w ekstatycznym unie...
Tomasz Sobieraj
Rzecz o Podróżach z tej i nie z tej ziemi Józefa Barana
i kilka okołoliterackich dygresji.
W swojej autobiograficznej książce Rude Assignement Wyndham Lewis dzieli sztukę na tę dla wielkiej publiczności, narodową (Hugo, Dickens, Tołstoj) i na sztukę dla wąskiego grona koneserów (Flaubert, Baudelaire). Zauważa też wzrastającą obojętność tak zwanej szerokiej publiczności dla dokonań tw&o...
Jakiś czas temu w albumie poświęconym obrazom Piotra Breugla „Starszego” wyczytałem, że jego Ślepcy to swoiste malarskie studium wszystkich faz fizycznego upadku człowieka. Ta dokładność w oddaniu ludzkiej anatomii, w połączeniu z bogatą treścią filozoficzną pozwoliły stworzyć flamandzkiemu mistrzowi prawdziwe arcydzieło. Właśnie to płótno i tę konkretną opinię na jego temat przywołał w mojej pamięci, czytany niedawno tom...
„Nagle, jak wryty, stanął przed bramą pewnego domu; zobaczył na własne oczy coś zupełnie niepojętego: przed domem zatrzymała się kareta; otworzyły się drzwiczki; wyskoczył, zginając się, pan w mundurze i wbiegł na schody. Jakież było przerażenie a zarazem i zdumienie Kowalewa, gdy poznał, że był to — własny jego nos!”. To Mikołaj Gogol i opowiadanie Nos, w którym asesor kolegialny Kowalew budzi się pewnego dnia bez ow...
Niedokończony portret jej
Zaułek Wydawniczy „Pomyłka” po raz kolejny mnie zaskoczył. Po pięknie wydanej i naprawdę dobrej książce Cezarego Sikorskiego W drodze z Daulis do Delf, wydawnictwo to przysłało mi swoją kolejną pozycję –Jednoczęściowy wierzchni strój kobiecy Aleksandry Słowik. Tomik to zupełnie inny, niż wspomniany zbiór Sikorskiego. Z jednej strony równie kunsztownie wydany i ilustro...
Czym jest geometria wody? Jaką ją określić? Wszak mamy tu do czynienia z typowym oksymoronem – woda nie jest ciałem stałym, bez przerwy zmienia kształt, raczej dopasowuje do formy, niż posiada własną; nie jest możliwe więc jej zmierzenie, obliczenie obwodu, czy pola. Wydaje się jednak, że Sławomir Kuźnicki wcale nie dąży do matematycznego czy fizycznego poznania owej cieczy. W jego Geometrii wody staje się ona obsesją, cz...
W latach sześćdziesiątych w polskiej literaturze, a szczególnie prozie wykształcił się tak zwany mały realizm. Określano tym mianem tendencję artystyczną, przejawiającą się głównie w powieści, a polegającą na zainteresowaniu drobnymi realiami społeczno-obyczajowymi, przeciętnością, ewentualnie zamkniętymi grupami społecznymi, jak poprawczak. Bohaterami tych utworów byli urzędnicy, nauczyciele, robotnicy, kierowcy, ...
Hubert Klimko-Dobrzaniecki konsekwentnie uprawia i podsyca mitologię siebie – można pomyśleć po odłożeniu jego Rzeczy pierwszych. No dobrze, siebie, ale jako kogo? Jako pisarza. W jaki sposób? Co by nie mówić, bazuje na swojej (jakże inaczej?!) biografii, robiąc z niej punkt wypadowy w poszukiwaniu nierealnego. Czyni to świadomie, kreując jednocześnie swoje autorskie portfolio narratora nierozdzielnego z tożsamością pisarza. Zresztą, nie ma...
Błędem jest klasyfikowanie Ostatniej Macieja Malickiego jako zbioru opowiadań. Książce tej zdecydowanie bliżej do dziennika i to dziennika intymnego. Takiego, który może być zrozumiany tylko przez nieliczne grono odbiorców, w większości bohaterów poszczególnych wpisów. Dla przeciętnego czytelnika nowe wydawnictwo Malickiego będzie wyłącznie mało ciekawą relacją z kolejnych dni przeżytych przez głównego bohatera. Wy...
Tom Dawida Majera pod tytułem „Księga grawitacji” wydany w wydawnictwie Mamiko przez Apolonię Maliszewską przy wsparciu Samorządu Województwa Pomorskiego nosi nieciekawe znamię: od początku dominuje syndrom bildungslyrik, dojrzewanie podmiotu w sytuacji lirycznej; świat przedstawiony jest do cna prywatny (podobnie jak u Krzysztofa Bąka, ale inaczej niż u Grzegorza Kwiatkowskiego, który otacza się mit...
Andrzej Niewiadomski rzadko się przypomina swoim czytelnikom publikacjami prasowymi. Obowiązki akademickie i redaktorskie zapewnie nie pozwalają twórczo (ilościowo, znaczy się) działać poecie z Lublina. Czy przekłada się to na jakość, gdyby to tak ująć? Czy kolejna książka, po Locjach, wytrzymuje parcie materii? Czy środowisko młodych poetów ze stolicy najbardziej wysuniętego na wschód województwa napawa autora nadzieją liryczną, a może powod...
Czy pojęcie klasycyzm sanocki ma szanse uprawomocnić się na stałe w krytyce poetyckiej? Czy Janusz Szuber był z Sanoka? A Grzegorz z Sanoka, mentor Kallimacha, czy to nie Sanok ów? Znów? Porzućmy żarty zatem, choć nie są one żartami z klasycyzmu. Jacek Mączka wychodzi naprzeciw czytelnika z poezją klarownego obrazu i przejrzystych intencji; afirmacja przedmiotu, jaki charakteryzuje jego pracowicie skonstruowany ...
Jak powszechnie wiadomo warunkiem, jaki postawił Jahwe, by ocalić Sodomę, było znalezienie w niej dziesięciu sprawiedliwych. Nie udało się i miasto zostało spopielone ogniem gniewu pańskiego. Wydaje się, że zbawienia nie przyniesie mu także debiutancki tomik Pawła Zaremby Sezon kulturalny w Sodomie. W moim odczuciu debiut to zbyt wczesny – zbiór jest nieprzemyślany i ułożony chaotycznie, a jego tematyka osc...
Rafał Derda
Dzikołaki przyszły w stringach, czyli na temat Gram, mózgu Roberta ‘Ryby’ Rybickiego.
Z ciekawością, ale i z niepokojem sięgnąłem po najnowszą pozycję mieszkającego w Rybniku autora. Od czasu wydania poprzedniego tomiku minął niecały rok i było niezmiernie intrygujące, czy uda się twórcy zachować wysoki poziom Stosu gitar, wydając tak szybko następną książkę. Wszelkie wiążące się z tym obawy należy jednak uzn...
Instytut Mikołowski wydał w 2009 roku poemat Ludzie wewnętrzni Arkadiusza Kremzy, pisany w Wielkiej Brytanii, będący jakby summą z życia podmiotu, pisaną charakterystycznym, dynamicznym językiem, jaki znamy u autora Zimnego bakcyla od lat. Jest to drugie większe podejście Kremzy do matrycy poematu, tym razem już kompletnie odrębnego, spójnego, niosącego za sobą synkopowany obraz doświadczeń wewnętrznych, powiązany z symultanic...
Wchodząc w najnowszy tomik Macieja Meleckiego znajdujemy się w punkcie wyjścia nie wychodząc nigdzie poza słowa. Wycieczka trwa i tyle. Przygotowaliśmy się do niej uzbrojeni po zęby w kanapki, czyli taką tam kajzerkę, albo zwykłą bułę przekładaną denotacją i konotacją. Wchodzimy poważni, pełni przyzwyczajeń określających pozycję obtrzaskanego czytelnika. Tymczasem z każdym wersem, niczego nie podejrzewając, dajemy się schwytać w sidła zastawione ...
Wielkopolska Biblioteka Poezji i Centrum Animacji Kultury w Poznaniu pozwoliło sobie zaryzykować wydanie tomu „Metale ciężkie” autorstwa warszawskiego poety Pawła Kozioła, utożsamianego z poezją kręgu neolingwistycznego (na którą już patrzy się nie jak na grupę ludzi, ale bardziej jak na ferment „sam w sobie”). Z okładki spoziera na nas industrialna maszyna pełna zębatek i pasków klinowych tudzież, w...
„Trzeba wpatrzeć się uważnie w każdą rzecz, wtedy ona przemówi.” (Tu, gdzie spadł grad większy od jabłka – Krystyna Habrat)
Grad większy od jabłek wydaje się być mitem. Czy takie zjawisko rzeczywiście może zaistnieć? Przyznaję: nie sprawdzałem. Nie było potrzeby. W książce Krystyny Habrat funkcjonuje raczej jako przeciwwaga dla przyziemności prowincji. Nawet, jeżeli kiedyś pojawił się, to na krótko i był zby...
Jacek Dehnel nieustannie pozostaje jednym z najbardziej cenionych pisarzy młodego pokolenia. Po ostatniej książce poetyckiej wydanej w 2007. roku (Brzytwa okamgnienia, Biuro Literackie) przyszedł czas na prozę (Balzakiana, W.A.B 2008, Fotoplastikon, W.A.B 2009), przekłady (Philip Larkin, Zebrane, Biuro Literackie 2008 oraz Karlis Verdins, Niosłem ci kanapeczkę, Biuro Literackie 2009), a nawet na pracę redaktorską (Six Polish Poets, Londyn, Arc ...
Główny bohater powieści przybywa do Hiszpanii, by zabić człowieka, którego nigdy wcześniej nie spotkał. Pościg za ofiarą zamienia się jednak stopniowo w pogoń za sobą samym, za prawdą o swoim życiu. Gdy ta prawda zaczyna się wyłaniać, okazuje się, że nie można jej dostrzec w jasnym świetle dnia, które nadaje ludziom i zdarzeniom wyraźne kontury dobra i zła, piękna i brzydoty. Prawda wymyka się tym kategoriom, przybiera o...
Prawie 20 lat temu Andrzej Sosnowski debiutował książką „Życie na Korei”. Pojawił się ze swoją poezją jako zjawisko i nadal w polskiej literaturze funkcjonuje jako osobliwość . Czasy się jednak zmieniły. Dla mnie literatura lat 90 – tych, w której z racji wieku uczestniczyć nie mogłem, zaczyna być czymś, co nazwałbym już historią. Czas więc na podsumowania.
Grzegorz Jankowicz opracował niedawno wydany przez Biuro Liter...
Jakiś czas temu wpadła mi w ręce nowa książka Darka Foksa „Sto najlepszych polskich reklam i jedna niemiecka” wydana przez Wojewódzką Bibliotekę Publiczną i Centrum Animacji Kultury w Poznaniu.
Przerwałem czytanie bo przyszły święta, a świąt z reklamami nie lubię.
Do książki wróciłem kilka dni temu.
Nieduży wolumin składający się z kawałków poetyckich i prozatorskich, opatrzony komentarzem Andrzeja Sosnow...
Swą poruszającą, na pozór realistyczną powieścią „Na południe od granicy, na zachód od słońca” Haruki Murakami otwiera bramę do wspaniałego ogrodu. Do ogrodu z pogranicza jawy, snu, fantazji, halucynacji. Ów ogród staje się sceną życia mężczyzny, imieniem Hajime. Jako kilkunastoletni chłopiec zaprzyjaźnia się on z koleżanką z klasy. Razem wracają ze szkoły, razem słuchają muzyki. Powstaje mi...
„Sputnik Sweetheart” autorstwa Haruki Murakamiego jest opowieścią o przyjaźni, fascynacji oraz pasji tworzenia. Młodziutka Sumire, zbuntowana z rozwianymi włosami, z papierosem, bardzo nieświadoma swojej kobiecości, mieszka sama i cały swój czas poświęca pisaniu. Ma w sobie niebywały potencjał, zapał i wiarę, jednak nie finalizuje żadnego ze swoich projektów literackich. Przyjacielem i powiernikiem jej t...
Od pewnego czasu uczę się czytać biel pomiędzy wyrazami, albo to ona czyta mnie. W przypadku tego tomiku jest jej wystarczająco dużo, abym mógł odczytać trop wpisany w ciągłość tych wierszy. Tutaj niczego nie można oddzielić, nie mogę ciąć, wykrawać, wszystkie wiersze są fragmentami spójnego procesu, który zmierza... Właśnie, dokąd? Myślę, że wiersze Waldemara nie zostały napisane zgodnie z wytyczonym celem. Zostały napisane ...
„Być więc i nie być, oto jest pytanie”, czytamy w pewnym wierszu Andrzeja Sosnowskiego. Zdanie to wyznacza elementarną dla współczesnej poezji zasadę niereprezentacji, czyli odejścia od pojmowania języka jako medium dla wyrażenia pewnych elementów pozajęzykowej rzeczywistości, przy jednoczesnym uznaniu go – języka oraz tekstu – za samodzielny byt, mówiący sobie tylko właściwą „prawdę̶...
Utarło się myśleć, że Polacy uwielbiają czeską prozę i że święci ona w Polsce tryumfy, o jakich inne literatury „małych języków” mogą jedynie pomarzyć. Na poparcie tej tezy mamy sporo tytułów oraz nazwisk, próżno jednak szukać wśród nich Jiřiego Kratochvila. Kratochvil nie jest jednak w Czechach postacią anonimową, nie jest też prozaikiem młodym. Od parędziesięciu lat funkcjonuje na obrzeżu głównego nurtu lit...
Jacek Bierut ponownie zaskoczył. Kiedy przeczytałem jego debiut prozatorski PiT, po lekturze sam siebie zapytałem: Jacek Bierut napisał taką książkę?
Bo książka nie wyglądała na książkę Jacka Bieruta.
A teraz czas przyszedł na „Spojenia” i, uwierzcie, ponownie zadałem sobie to pytanie, choć zupełnie przygotowałem się na jakiś eksperyment, formalne zabiegi, poszatkowanie narracji, chronologii itd.
Tym razem zaskocz...
Jednocześnie lekka i ożywcza, przyjemność czerpana najpierwej z lektury Jirousa i Bondyego prędzej czy później musi obrócić się w stan strachu: a ty, byłbyś zdolny do takich krotochwil za, dajmy na to, trzecią odsiadką?
Antologię można czytać choćby tropem tak kongenialnych, jak i kompletnie obezwładniających wyimków – usypiam, przychodzi sen/ śpiąc, na elektrycznym krześle bujam się, J. H. Krchovsky w tł. D. Tkaczewskie...
„Na grani – antologia łódzkich debiutantów” wydana nakładem łódzkiego Stowarzyszenia Pisarzy Polskich zawiera prezentacje poetyckie 11 autorów przed i po niedawnym debiucie.
Antologia opatrzona została podtytułem „o doświadczeniach między językiem a światem”.
Refleksje po lekturze nasuwają się przynajmniej w kilku kontekstach.
Po pierwsze bardzo dobrze, że co jakiś czas pojawiają się loka...
Debiutancka książka Jakuba Wojciechowskiego wyrywa czytelnika z językowej jawy w dziedzinę literackiego snu, gdzie dokonuje się właśnie inwentaryzacja rzeczywistości. „Senne porządki” są bowiem pochwałą porządku – słowa i obrazy krążą tu w zamkniętym systemie, w którym doświadczenia stale sumują się i podsumowują. To narracja jasnych reguł i ścisłych rozliczeń, a jednocześnie – pole poety...
Jacek Bierut: Z czego wynikają kłopoty ze zrozumieniem Sendeckiego?
Marcin Sendecki: Nie mam pojęcia, trzeba by o to spytać czytelników, którzy na takie niezrozumienie utyskują. Mnie się wydaje, że wszystko jest zrozumiałe, na wiele sposobów skądinąd, ale zrozumiałe, więc na pytanie, skąd się biorą kłopoty ze zrozumieniem mnie, nie potrafię odpowiedzieć i nie wydaje mi się, żebym był właściwą osobą do udzielenia odpowiedzi. Po stronie wie...
„Drobne drobne!” - wiersze, które znalazły się w nowym tomiku Edwarda Pasewicza miałem przyjemność słuchać parę dobrych miesięcy przed ukazaniem się jako woluminu. W towarzystwie kontrabasu zrobiły na mnie duże wrażenie, więc szykowałem się na spory przewrót poetycki.
Słuchanie recytacji Pasewicza i czytanie wierszy Pasewicza to jednak dwie różne praktyki. Autor potrafi wycisnąć z nich wszystkie nuty,...
Po „Słynne i świetne” Mariusz Grzebalski zaproponował nam „Niepiosenki”. Niewątpliwie zauważalna jest zmiana kursu dykcji wiersza, dbałość o oszczędność i ekonomie słowa, mniej efektownych zagrywek językowych, mniej zanęconej przynęty dla rybek. Muszę przyznać, że bez zbędnego nęcenia połów autorowi się udał. Cierpliwość wędkarza, czujność na drobne ruchy spławika, refleks okazały się wystarczające.
...
Za pierwszym razem było naprawdę ciężko.
Zwłaszcza pierwsza połowa cieniutkiego przecież tomiku.
Trzeba się mocno przestawić i przyzwyczaić, Kopyt indoktrynuje wierszem o dużym zagęszczeniu podręcznikowych zwrotów głównie z filozofii krytycznej, lewicowej, prawdziwe ciśnienie ważnych, przyjętych i zatwierdzonych na uniwerkach słów.
Kiedy czyta się to powtórnie i szybciutko, pamiętając pauzy (wiersz biały) teksty zaczynają ...
Zaczynam od 27 strony, wiersz nosi tytuł „Czy zdążycie wznieść strop, cieśle?”, który pierwotnie zatytułowany był „Nocna zmiana” i od tamtej pory został znakomicie poprawiony.
Budowanie wiersza, a w szerszym kontekście zbioru tekstów, jako propozycję poetycką, którą następnie oddaje się czytelnikowi, przypomina zaproszenie do właśnie zbudowanego domostwa. Hostel zaś to instytucja gosz...
Paweł Ivo Kaczorowski
Język nadziei
Recenzja książki Martina Pollacka Dlaczego rozstrzelali Stanisławów.
Przełożył Andrzej Kopacki, Wydawnictwo Czarne, Wołowiec 2009., stron 196.
Wydawnictwo Czarne opublikowało kolejną pozycję książkową, która wyraźnie wpisuje się w coraz silniejszy nurt rozważań i refleksji na temat historycznych losów i dzisiejszego sposobu istnienia etnicznych mniejszości Europy ( zob. reportaże: Au...
Paweł Kaczorowski
O tym, co w głowie się nie mieści.
Recenzja książki Obwód głowy Włodzimierza Nowaka.
Wydawnictwo Czarne, Wołowiec 2007, s. 264.
Dwanaście tekstów reportażysty Gazety Wyborczej, Włodzimierza Nowaka, składa się na książkę zatytułowaną Obwód Głowy. Lekturę tej pozycji rozłożyłem w czasie , by z bezpiecznej perspektywy przyjrzeć się na chłodno tekstom, które w pierwszym czytaniu wywołały we ...
Niedawno w bibliotece Rity Baum ukazał się debiut poetycki wrocławskiego autora Konrada Góry. Długo Góra zwlekał z wydaniem książki, ale
można polegać na późnych debiutach, które owocują dobrą poezją.
"Requiem dla Saddama Husajna i inne wiersze dla ubogich duchem" potwierdzają tę tezę i warto zaznaczyć to już na samym początku.
Wielokroć widziałem Górę czytającego swoje wiersze na konkursach literackich, spotkaniach a...
Krzysztof Varga udając się w retrospektywną podróż na bliskie południe wskazuje na pamięć i nostalgię Węgrów jako pewnego rodzaju narrację tożsamości narodowej, o której my, Polacy, wiemy zupełnie niewiele, choć jesteśmy przyzwyczajeni do sympatyzowania z Węgrami. Polskość i węgierskość pozdrawia się z odległości bez większej potrzeby bratania się, wystarczy nam przysłowiowe Polak, Węgier dwa bratanki...." i mało ...
Bardzo ciekawa lekcja liryki – „Państwo P.” Dariusza Sośnickiego, w której zmienia się dotychczasowa strategia wiersza poznańskiego poety, do której nas przyzwyczaił w swoich poprzednich tomikach. Patrząc z szerszej, kilkunastoletniej perspektywy widoczny jest
przemarsz podmiotu z: n
introwertycznego, hermetycznego JA, który „nie lubił daleko...
Adam Kaczanowski zatytułował jedną ze swoich książek „Sośnicki. Szary człowiek” , i ta zbitka pasuje jak ulał do nazwania podmiotu lirycznego w nowej książce autora „Symetrii”. Oto bowiem bohaterem zbiorowym „Państwa P.” jest przeciętne polskie małżeństwo, tytułowi państwo P. Wchodząc w naiwny historycyzm można by uznać, że rzecz traktuje bezpośrednio o Autorze, który krążąc mi...
Kiedy dziecko uczy się abecadła poznaje język na nowo, alfabet to wstęp do wyższej i bardziej złożonej gramatyki języka, który już się zdążył przykleić do świeżej skóry jak tatuaż. Nauka alfabetu to w pewnym sensie oswajanie tatuażu. Natomiast poezja jest jeszcze gdzie indziej i potrafi się objawiać na różne sposoby.
Alfabet Tadeusza Pióry traktuje jako ponowny debiut, jako przejście na wyższy poziom poezji, jako podróż p...
„Osiemdziesiąt cztery” to druga książka Karola Graczyka po debiutanckim „Oko i oko” i kolejny głos roczników 80, pokolenia, które powolutku będzie się klarować na poetyckich mapach, pokolenia spijającego mleko Solidarności, testującego wolność, szamotającego się w szukaniu tożsamości po dużym zastrzyku dożylnej popkultury, a co najważniejsze pokolenie bez wyraźnego wroga, który zwykł pomagać w o...
Karol Maliszewski rekomendował Przemka Witkowskiego w tegorocznej edycji projektu Połów organizowanym przez wrocławskie Biuro Literackie. Projekt przeznaczony jest dla autorów przed debiutem. Dzięki rekomendacji Karola Maliszewskiego Biuro Literackie wydało arkusz „Lekkie czasy ciężkich chorób”.
Na arkusz składa się trzynaście retrospektywnych wierszy ułożonych chronologicznie od pierwszych zapamiętan...
„Ziemie utracone, ziemie odzyskane” to efekt końcowy projektu konkursowego na prozę związaną z Dolnym Śląskiem.
Na książkę składają się prace nagrodzone i wyróżnione. Dziesięciu autorów opublikowanych w tej małej, dolnośląskiej antologii potraktowało temat zgoła inaczej. Kolejne opowiadania przechodzą od dość lakonicznej fantastyki po opowiadania zanurzone w lokalnych historiach z okres...
Wydawnictwo: NASZA KSIĘGARNIA
Rok wydania: 2008
Oprawa: Twarda
Format: 14x20.5 cm
Język: polski
Ilość stron: 288
ISBN: 9788310115829
Kiedy wziąłem do ręki „Bunt w Sobiborze”, książkę spisaną przez Philipa Bialovitza na podstawie wspomnień jego ojca Josepha pierwszym, co przykuło moją uwagę był fragment wypowiedzi nt książki Władysława Bartoszewskiego, przeczytałem więc i inne wypowiedzi za...
„Olbrzymki powstały z nudy…” – tak we wstępie do książki „Olbrzymki”. „Kobiety i socrealizm” wyjaśnia Ewa Toniak. Odczucie nudy przyczyniło się do napisania pracy, w której ukazana została ewolucja modelu mężczyzny i kobiety w sztuce realizmu socjalistycznego. Autorka przedstawia kreacje żeńskie stworzone przez artystów PRL-u, szuka dla nich analogii w dziełach klasycystycznych oraz prezentuje odpow...
Kilka słów o wierszu Williama Wordswortha
„Jest nas siedmioro”
We are seven
A simple child, dear brother Jim,
That lightly draws its breath,
And feels its life in every limb,
What should it know of death?
I met a little cottage girl,
She was eight years old , she said;
Her hair was thick with many a curl
That clustered round her head.
She had a rustic, woodland air,
And she was wildly clad;
Her eyes were fair,...
Autor: Rodney Castelden
Wydawnictwo: Bellona
Rok wydania: 2008
Oprawa: miękka
Format: B5
Ilość stron: 400
Przełom roku sprzyja podsumowaniom, toteż postanowiłem wybrać najciekawszą książkę historyczną, która moim zdaniem znalazła się w tym roku na rynku. Ta książka to „Wcielenia zła” autorstwa Rodneya Castledena, która ukazała się nakładem wydawnictwa Bellona. Najogólniej mówi...
Mam znajomego, według którego wszystkie warszawskie miejsca zarówno polskiej, jak i żydowskiej kaźni należałoby przekształcić w zonę – wyludnić, spustoszyć, odrzeć z nowoczesności, przywrócić topografię sprzed ponad półwiecza, otoczyć zasiekami i zakazać wstępu na zawsze. Wszystko dla okazania szacunku pomordowanym. Jak w tym kontekście odczytać wypowiedź Agnieszki Mirahiny, któr...
Motór. Zaprawdę powiadam wam: fajny motór. Pewnie i do kupienia byłby, ale „Motor kupił Duszan”. Sami zatem rozumiecie. Motoru już nie ma. Śmignął na nim kabareciarz z Mumio kabaretu. Ledwie wjechał w wiraż – i tyle go widzieli. Zgadnijcie, kto – prócz Duszana – zajmował tylną część fotelika motoru. No kto?
Miron Białoszewski. We własnej osobie. Zasiadł na fotelika czę...
Zupełnie nie dawno nakładem wydawnictwa EMG ukazała się książka „11” zamykająca trylogię kryminalną Marcina Świetlickiego.
Trylogia powstała w latach 2005-2008 jako cykl powieści kryminalnej „12”, „13” i „11”.
W tym okresie przez Polskę przeszła polityczna burza związana głównie z partią braci Kaczyńskich, powstały kolejne telenowele, w Krakowie zaś pojawili się weekendowi turyści z Angl...
. Debiutancka książka Igora Jarka wydana w 2008 roku wydaje się być jedną z bardziej intrygujących, jakie czytałem, choć nie jest mi bliska pod względem estetycznym, jak to było w wypadku Owczarka czy Czerkasowa, ale jest bardziej zwarta kompozycyjnie i jednorodna stylistycznie niż książka Płaczka. Od razu rzuca się w oczy u Jarka skłonność do koncentracji na szczególe wyszarpniętym z dookolnej rzeczywistości, najczęściej wyglądającym lub brzmi...
Z twórczością Krystyny Myszkiewicz spotykałem się od czasu do czasu, głównie na portalach literackich i to były dość sympatyczne chwile niezobowiązującego przelatywania po tekście między jednym papierosem a drugim.
Autorka w tym czasie, wysłała wiersze i wygrała konkurs literacki, trzeci ogólnopolski, w Olkuszu, ratoniowy.
„Na pstryk i zew” taki tytuł nosi książeczka, dość mylący, bo konkurs, o którym napomniałem ma misje tropie...
Michał Murowaniecki jest z Łodzi, gdzie podobno czczony jest Przemysław Owczarek i wszyscy chcą pisać jak on. Podobno podpatrzył coś u Owczarka Miniak i zaczął wygrywać, do inspiracji poezją autora Rdzy przyznaje się Rafał Gawin, w konsekwencji dykcja łódzka rozdaje karty i spija śmietankę, bo przecież Murowaniecki za „Punctum” dostał Dżonkę 2008. O ślepy epigonizm oskarżyć go nie sposób, z tym większą uwagą warto przyjrzeć się &...
A teraz coś dla tych, którzy lubią quizy. Quizy muzyczne – np. odgadywanie tytułów piosenek po wysłuchaniu kilku wzorowo odegranych (przez uprzejmego pana przy białym lub czarnym fortepianie) akordach. No bo, moi drodzy, jaka to melodia, i skąd ten cytat pochodzi: „Było tylko czterech nas / Ona jedna, ciemny las”? Poznajecie? Niekoniecznie? Wobec tego podpowiedź: „Bez ratunku i bez szans / było tylko cz...
Poezja, a zwłaszcza proza Jacka Podsiadły
No i doczekałem się. Jak to wykrzyczał kiedyś Maks z Seksmisji: Bocian! Patrz! Bocian! Święta prawda, moi drodzy, bocian frunął, bocian leciał, i w końcu zawitał do nas z nową książką Jacka Podsiadły pod pachą. Nie żebym był szalonym entuzjastą dorobku poetyckiego autora „Wychwytu Grahama”, ale – jak wspomniałem na początku: doczekałem się. Czego? Najlepszej książki Podsiadły. Tak po...
Debiut prozatorski albańskiej artystki mieszkającej w Paryżu i piszącej po włosku jest emocjonalnym powrotem do kraju lat dziecięcych – komunistycznej Albanii, kraju zrobionego „z pyłu i błota”. Bohaterką jest Ormira, córka więźnia politycznego. Ormira wszelkie absurdy reżimu Envera Hodży odbiera wyjątkowo wyraźnie, dostrzega i językiem pozornie nieporadnym zapisuje, koncentrując się na relacji pięknej matki ze świat...
Gdybym chciał opatrzyć mottem recenzję nowej książki poetyckiej Bohdana Zadury, musiałoby to być coś dziarskiego. Ze szwungiem. Może nie wbijającego w ścianę, a potem w ziemię jak kibolski cios z czachy – ale takie motto (takie, o którym myślę), poczułoby się gdzieś głęboko, co najmniej w okolicach śledziony. A więc chcesz takiego wstępu, czytelniku?
Zamiast motta jednak – cytat. Wiersz Zadury jest soczewką – czytam...
Od czasu ogłoszenia drukiem tekstu Stokfioszewskiego sporo upłynęło czasu mierzonego stale opadającym rozjątrzeniem krytycznych dyskutantów. Rzecz nienowa, przemijanie zdiagnozować należy jako zgodne z chronometrem. Największą jednak cnotą Matki literatury nie cierpliwość jest, ale miłosierdzie. Mnie wybaczyć trudniej. A zarzucanie tej dyskusji wydaje się być częścią chytrego planu autora Poezji i demokracji. Więc jestem albo kontynua...
Pierwsze wrażenie: facet (młody) nawrzucał do wierszy mnóstwo tropów poetyckich o proweniencji awangardowej i postawangardowej, wszystko oczywiście spontanicznie; do tego wiele słów przejęzyczonych. Cała ta poetyka jest jak logoreiczny ciąg, jak jakaś językowa lawina nie do powstrzymania; wydawać by się mogło, że autor, Michał Płaczek, bredzi jak porąbany.
Oczywiście, cała ta zupa z figur...
Debiut prozatorski dla rozpoznawalnego poety jest zawsze trudnym wyzwaniem i powinien być dobrze przemyślany, ponieważ sprawdzona marka poetycka może zostać nadgryziona słabszym debiutem prozatorskim. Wiadomo też, i często jest to podkreślane przez osoby piszące zarówno poezję jak i prozę, że jest to inna praca w języku, proza będzie bardziej pracochłonna, długofalowa i wymagająca planowania. Wiersz można napisać w jeden wieczór, po...
Fałszywe zaproszenia M. Czerkasowa wydają się być zapisem szaleństw oglądanych przez szybę. Wszystkie zdania złożone, jeśli nie są współrzędne, sprawiają wrażenie współrzędnych. Pełno point będących niedopowiedzeniem. Pełno zabłąkanych fraz pętających się niby przypadkiem, a może rozmyślnie?
Fałszywe zaproszenia wydają się być takimi zaproszeniami, które podają zły adres albo nie to wydarzenie, które miało się wydarzyć. Albo jak twierdzi sam...
„Opowieść zaczyna się w moim własnym łóżku, późnym rankiem, w tzw. dzień roboczy, w którym nie mam nic do roboty”. Jest ranek, a za nim sen: maszyna do szycia i parasol, leżące na stole prosektoryjnym. „Co to może znaczyć?”, zastanawia się Franczak. „Co to może znaczyć?” – to dobre pytanie, które i ja sobie zadaję, wpatrując się w pierwszą stronę Grawitacji. Bo jeśli ktoś – znany z imienia...
„Filtry” Adama Wiedemanna to dość cieniutka książeczka, na którą składają się 14 tekstów autora przełożonych grafikami Macieja Sieńczyka.
Teksty zatytułowane są numerami kolejnych dni, które Wiedemann spędził w mieszkaniu przyjacielsko użyczonym od, jak sądzę,zaprzyjaźnionej poetki młodszego pokolenia, która jak wynika z treści epilogu, przebywała w tym czasie w Buenos Aires, zostawiając mieszkanie i dwa koty (równie zaprzy...
ZAKAZANE WIERSZE, ZAKAZANE PIOSENKI... „Podziemne ptaki” to ilustrowany rysunkami Sławomira Łuczyńskiego, tomik wierszy Zdzisława Szczepaniaka, łódzkiego dziennikarza, publicysty, reportera, poety. W stanie wojennym został on usunięty z „Dziennika Łódzkiego”, był internowany w więzieniu łowickim. Do „legalnego” dziennikarstwa mógł wrócić dopiero w sierpniu 1990 r. „Podziemne ptaki” to zapis obserwa...
O Tadeuszu Różewiczu dwa razy
16 września wrocławskie Biuro Literackie opublikowało najnowszą książkę Tadeusza Różewicza. Kup kota w worku to tom różnorodny, składający się z dwudziestu jeden utworów wierszem i prozą, uzupełnionych rysunkami oraz kopiami rękopisów autora. Niektórzy czytelnicy mogą być zaskoczeni tonacją zebranych w książce tekstów, dominuje tu bowiem kpiarski, satyryczny ton, żywioł pastiszu i parodii, wprawdzie obecny w dotych...
Przemysław Owczarek wyekspediował swój tomik na pohybel zdrowemu rozsądkowi czytelnika. Wizja pełna zaskakujących metafor, poskręcanych zdan, echolalii, każe mniemać, że jest to rzecz jeśli nie surrealistyczna, to przynajmniej oniryczna. Może realizm magiczny? Może, ale podstawą dla takiego myślenia jest fakt eksplorowania dziecięcych krajobrazów przez podmiot. Nurza się on w dzieciństwie, wyławia elementy krajobrazów, rzadko spo...
Debiut Błażeja Przygodzkiego Krajobraz po uczcie rzecz bardzo wrocławska ale we Wrocławiu praktycznie bez echa i dlatego, jako powrót echa, krótki tekst na temat tej prozy, choć może nie jest to nic wyjątkowego w sensie stricte literackim.
Krajobraz po uczcie to urywek próbujący oddać stan ducha pokolenia przełomu lat 70 i 80.
Główny bohater Koks i jego najbliżsi znajomi spędzają ze sobą czas, spotykają się, piją, mają kaca, spotykają się w jed...
„Big Mac to rodzaj dużego hamburgera serwowanego od 1968 r. w sieci restauracji fast food, McDonald's. Cechuje go podwójna porcja mięsa i dodatkowa warstwa bułki. Jest to jeden z najbardziej charakterystycznych produktów marki McDonald's” (wg wikipedia.pl).
Nie każdy wie, że jest to także tytuł znanego utworu jazzowego Buddy Richa z lat siedemdziesiątych. Oraz książki Serhija Żadana z lat dwutysięcznych, w której wspomnia...
„Złe zamiary” to trzeci tomik poety Wojciecha Borosa związanego z trójmiastem.
Książka stanowi zbiór tekstów z lat 1999-2006 ułożonych chronologicznie, ale dzięki dobrej redakcji tekstów oprócz „historycznej” podróży z wierszami tomik sprawia wrażenie rzeczy przemyślanej, zaplanowanej, zrobionej.
Czytałem te kilkadziesiąt stron od dwóch tygodni, wracałem, przeglądałem, w końcu przeczytałem na raz i w całości, wyróżn...
U nas nawet Bóg ma schizofrenię
Cytat ten oddaje motyw przewodni debiutanckiego tomiku Karola Graczyka Oko i oko. Młody poeta pisząc przeniknięte obłędem wiersze formułuje osobistą refleksję nad życiem.
Istotnym wierszem jest Oko i oko i (oko i oko). Graczyk odwołuje się tu do Rilkego, kojarzonego z odrzuceniem chrystianizmu, co wydawałoby się pasować do tego tomiku. Czy jednak nie byłaby to powierzchowność? Poezja ta nie jest pro-katolicka,...
Książki na temat stosunków polsko-niemieckich, zwłaszcza dwudziestowiecznych, nie są na rynku czytelniczym rzadkością. Przeciwnie, wobec ilości publikacji oraz medialnych doniesień można odnieść wrażenie, że problem został już gruntownie omówiony, a kolejne teksty, nie mogąc przynieść w tej materii nic nowego, zadowalają się uzupełnianiem materiału faktograficznego, dopisywaniem przykładów do dawno znanych tez; czytelnik nie wyspecjalizowany w od...
Zaznaczanka.
„Znaki wodne” to kolejny wieloznaczeniowy tytuł w kolekcji: mamy znaki wodne na banknotach, wodne znaki drogowe, znaki po deszczu, czy jeziorka widziane z samolotu jako znaki wodno-topograficzne dla wracających zza granicy, a w tomie „Znaki wodne” zagranica się pojawia. Znakiem wodnym – powiedzmy, metaforycznie – może być przejście wody w inny stan, stały lub ciekły, a takie myślenie w kontekśc...
niebawem ukaże się recenzja książki
Tematem mojej analityczno-interpretacyjnej książki - którą Czytelnikom polecam z wielką życzliwością, ale też z nadzieją na jej łaskawe przyjęcie - są reakcje najwybitniejszych współczesnych poetów polskich na tragizm wojny, okupacji i „stanów (po)wojennych” (których Krzysztof Kamil Baczyński już nie doczekał), reakcje utrwalone w ich wielkiej, wstrząsającej poezji, która dla pokoleń schodzących...
Pamiętacie lato 2002 roku, kiedy w leniwe dni po głowach kołatał wam się refren przeboju Nas nie dogoniat? Zapewne kołatał się także autorowi Scyzoryka, Zbigniewowi Masternakowi, który podniósł do rangi sztuki wysokiej trzy rosyjskie słowa, czyniąc je refrenem swojej trzeciej powieści. Od tamtego czasu minęło sześć lat, i autor-narrator-bohater pewnie nuci sobie pod nosem inny refren, pisząc kolejną cześć przygód Księcia. Dojrzalszego i bogat...
„Jego Eminencja Wielopolski będzie tutaj za godzinę – powiedział. – Rapacka znowu nie żyje.
Monika Rapacka, największa gwiazda Bergmanowa, najukochańszego serialu narodu, umierała co dwa lata. Jej śmierć nieuchronnie podnosiła oglądalność. Reiner, który był głównym scenarzystą Bergmanowa, razem z producentem Wielkopolskim zawsze wtedy osobiście wyjaśniali tajemnicze morderstwo, wcielając się w role wysokich funkcjon...
„Całkowity koszt wszystkiego” to tytuł jednego z ostatnich opowiadań zbioru przypowiastek zwartych tym samym tytułem. Tekst kończy historia, w której narratorka karmi delfiny rybami, które w snach przypominają jej małe delfiny. Opowiadającej szkoda jest zarówno ryb jak i delfinów, czytelnikowi szkoda jest wszystkich w tym trójelementowym łańcuchu.
Kilkadziesiąt przypowiastek – bo w większości są to przypowiastki,...
Oczywiście, że nie ma sensu mówić o okładce i tytule. Dosyć było powiedziane, że przez judasza i przez Judasza, a okładka jak okładka, schiza na maksa. Zapamiętajmy jednak „bordowe schody" widziane przez okładkowego judasza, bo po nich stąpał będzie nie tylko podmiot wierszy, ale i pan.
Zacznijmy może od dykcji: w czworoksiągu Brzoski (obrazów, rodzajów, zawodów, wyjścia) kipi od kpiny: wydawać by się mogło, ...
Oto mamy przed sobą debiut książkowy Marcina Wojnarowskiego. Debiut zaskakujący płynnym językiem, akcją i pewnie budowanymi zdaniami. Autor pokazuje nam otwarty, szeroki świat widziany oczyma młodego polskiego imigranta w Irlandii, o której przy okazji możemy się sporo dowiedzieć. Jest to świat pełen drzwi i miejsc, z drugiej strony Wojnarowski pokazuje nam obraz hermetyczny, człowieka przebywającego w zamknięciu i dręczon...
Poezję do tańca porównywali najwięksi.
Kiedy gruba pojawiła się na parkiecie wiedziałem, że będą problemy. Tym bardziej, że była to gruba Bielickiego.
Gruba nie jest jakoś szczególnie gruba, na tomik składa się taniec z 40 wierszy najczęściej mieszczących się na jednej desce parkietu a5.
Najbardziej podoba mi się w tym zbiorze tytuł na całość, wydaję się dość trafiony i spróbuję to wykorzystać w niniejszym tekście, a także tytuły i rozpoczę...
Puste pola to nie tylko pola, na których nic nie ma, czarne dziury w rzeczywistości, to nierozwiązane, nieroziązywalne połaci przestrzeni; kłania nam się gra sudoku, w której należy wypełniać puste pola cyframi, czy też szachy, ale w szachach prędzej mówi się o wolnych polach. Kolejną kontekstową współrzędną (x? y?) byłaby kompozycja tomu podzielonego na „trzy" dekady, a każda z tych dekad/rozdziałów to jedenaście wierszy: a razem to t...
Zarówno tytuł jak i autor na okładce książki „Inne Tradycje” są widoczne tylko wówczas, kiedy ustawi się okładkę pod pewnym kątem, kiedy zaś patrzy się z daleka napisy gubią się na ciemnym tle. Nietypowy zabieg drukarski zachęca nas do uważnej lektury i sugeruje, że książka może nas niejednokrotnie zaskoczyć.
Grzegorz Jankowicz – redaktor cyklu wydawniczego Korporacji Ha-Art.! poświęconego współczesnej krytyce literackiej pisze...
Jeśli okładka ma nam coś sugerować: autor patrzy nam w oczy, możliwe nawet, że nie ma nic do ukrycia. Skupienie. Tytuł Pseudo rzuca nam przed oczy pozorność, rzekomość czegoś. A źródłosłów słowa wywodzi się – od kłamstwa. Może to wstęp do dialektyki?
Już od pierwszego wiersza uderza nas nastrojowość, nostalgia; dodatkowo metoda twórcza od opisywanego zjawiska kieruje nas - i się - ku rozważaniom, z piętra na pię...
Można nałożyć w wierszu
wiele porządków, można je
zorganizować, nie będzie
to czytelne dla zbyt
wielu, ale oprócz autora
ktoś jeszcze powinien umieć
je przejrzeć, tak by doszło
do oddania władzy nad
ładem w ogniskach stabilnych
i nie (…)
Jacek Bierut „Fizyka” (Wrocław 2008, wydawnictwo Atut)
Po sześcioletniej przerwie od debiutu poetyckiego (Igła, Wrocław 2002) Jacek Bierut przypomina się tomem Fizyka, wydając...
W niektórych tomach poetyckich kluczem do gry w zawartość tomu, uświadomionym lub nieuświadomionym, staje się tytuł: czasem i to, j a k się ten tytuł czyta. Paralaksa w weekend, czyli zderzenie greckiego źródłosłowia z angielskim, da się czytać nieomal muzycznie: gdyby paralaksie dać wybrzmieć morowo, a potem wedle angielskiego akcentu weekend’owi, poczujemy różnicę dwóch sposobów akcentowania wyrazów zupełnie obcych polskiemu sposobow...
Tajemnice Szychowiak
„Debiutancki tomik Julii Szychowiak „Po sobie” to zupełnie przyjemna kompozycja niepokoju bycia i pewna spokojna historia o neurotyczności bycia, która przekłuwa się z języka na obraz.
Tomik utrzymany jest w ryzach znanego problemu niewyrażalności, ułomności języka jeśli chodzi o „wypowiadanie świata”, duża frekwencja fraz wskakujących na poziom meta:
„Do kogo mówiłam, jakie ...
Almanach Wrocławskiego Forum Młodych Twórców „Ziemie uzyskane” jest przykładem rzadko podejmowanych prób integracji środowiskowych, integracji opartej na rozmowie, dialogu przy małym udziale „osób trzecich”. Koordynatorem projektu był Jacek Ingot, opiekę merytoryczną zagwarantowali Karol Maliszewski i Edward Pasewicz. Efektem kilkunastu spotkań młodej grupy osób, którą łączyła pasja pisania stała się książeczka, w skład kt...
…. a właściwie może „Trans – Atlantyk”, bo chyba bliżej A. Wajdzie do pewnych spostrzeżeń krytyczno – narodowych z perspektywy Gombrowicza argentyńskiego.
Autorów łączy pewien wspólny namysł krytyczny przejawiający się w żartobliwym tonie, inteligentnej drwinie, wspólny jest dystans do własnego pochodzenia, a także emigracyjna optyka. Wspólna będzie też próba literackiego podejścia kwestii fenomenologiczneg...
Tytuł książki: LATAJĄCA GÓRA
Kliknij
aby powiększyć
Sięgnęłam po tę książkę, zachęcona recenzją krytyka, którego gustom zwykłam na ogół ufać. I nie zawiodłam się. Nie dla każdego jest to książka. Jeśli ktoś poszukuje w literaturze wartkiej, trzymającej w napięciu akcji, potoczyst...
Bardzo się cieszę, że Mateusz Melanowski, rocznik 77, dojrzały facet wydaje własnym sumptem niewielki tomik poezji.
Myślę, że taką poezję pisze się po trzydziestce. Kiedy człowiek jest mniej więcej w połowie, z jednej strony mając już pewną bazę wspomnień , z drugiej zaś otwartą perspektywę, na razie pustą jeszcze.
Na „Święto kolorów” składa się około 20 wierszyków, są to teksty na ogół króci...
O almanachu "Ziemie uzyskane" wydane przez Stowarzyszenie Pisarzy Polskich oddział Wrocław napisali:
Edward Pasewicz:
"A czego tutaj nie ma?"
Takie zadawałem sobie pytanie czytając antologię"Ziemie Uzyskane". Jest i proza i poezja, jest miejscami i dramat (paru wierszy z tej antologii pozbyłbym się z chęcią, czytelnicy jak mniemam na pewno je zauważą, więc siedzę cicho), jest, panie święty, przekład. Jak nic, będzie wydarzenie.
Niestety. ...
List
Adresatka: Olga Tokarczuk, autorka listu „Szafa”, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2005.
W szafie.
Nie. Nie. Nie. Tak by powiedział pan premier po przeczytaniu pani książki. Wszystko się pani pomyliło. Nawet z numeracją pokoi nie doszła pani do ładu. A przecież numeracja pokoi to w każdym hotelu bardzo poważna sprawa. Wie pani o tym doskonale, prawda? Zdaje pani sobie z tego sprawę, a jednak pozwoliła pani sobie na nieuwagę, b...
List
Adresatka: Magdalena Tulli, autorka listu „Skaza”, Wydawnictwo W.A.B., Warszawa 2006.
To nie mogła być skaza.
Przede wszystkim chciałbym zacząć od wystroju i podziękować pani za ten bruk na placu. To kamieniarz go dostarczył hurtem. Skoro hurtem to zapewne po niższej cenie, ale o tym nic mi nie wiadomo. Jeśli byłbym kamieniarzem, też bym chętnie sprzedawał duże ilości bruku po hurtowej cenie. Im więcej kupisz tym taniej kupi...
Coraz głośniej o kinie Bollywódzkim, postanowiłem więc przyjrzeć się bliżej jednej z głośniejszych produkcji ostatniego czasu, która właśnie ukazuje się na DVD nakładem Gutka, mam na myśli Serce ze złota. Duże wrażenie robią dodatki do filmu – piękne kolory, piękne aktorki, piękna muzyka, niestety to, co było w ważniejsze w dodatkach, a były nimi przede wszystkim teledyski, które jednocześnie są częściami filmu, wypadły z...
Uraczeni zostaliśmy nidawno filmem niezykłym, jakim bez wątpienia jest japoński The Host w reżyserii Boong Joon Ho, ale po kolei. Na dobry początek włączamy dodatki, a tam czekają na nas bardzo bogate dodatki. Poza tym, co zwykle, tj. plakatami, zwiastunami, często pojawiającym się również w innych produkcjach teledyskiem, mamy możliwość podpatrzenia, jak wyglądają efekty kolejnych etapów animacji komputerowej, której efektem końcowym jest dos...
Lynch zmierza w swoich filmach w dobrym kierunku, coraz pewniej czuje się w przestrzeni, którą powołał do życia, przestrzeni, która powołała do życia Lyncha.
Film oparty na dawnych hierarchiach przenikających się przestrzeni od mniej do najbardziej abstrakcyjnych struktur, które można porównać, jak sądzę, z szeroko rozumianą świadomością, umysłem. Przedziwny dialog dobra ze złem, zniekształcony w krzywym zwierciadle, tak by zatracić ostre ...
RECENZJA KSIĄŻKI PT. „DZIEWCZYNA Z POMARAŃCZAMI” AUTORSTWA JOSTEINA GAARDERA
„Dziewczyna z pomarańczami” to głęboka opowieść o miłości, śmierci i przemijaniu, stawiająca zasadnicze pytania egzystencjalne, z którymi powinien „zmierzyć się” każdy człowiek.
„Dziewczyna z pomarańczami to niezwykła opowieść o miłości, młodzieńczym szaleństwie i śmierci. Georg – przeciętny, dojrzewający ...
Powolnym krokiem z pochyloną głową wracał pomiędzy setkami samochodów. Olbrzymi parking zdawał się nie mieć końca. Co chwilę odwracał się aby spojżeć w miejsce stojącego od rana samochodu, przy którym tak często się spotykali. Dzisiaj nie przyszedł. Skołatane serce przystojnego, elegancko ubranego, bogatego prezesa wydawnictwa, a zarazem młodego pisarza nie dawało spokoju. Nie potrafił odnaleźć się tego dnia w pracy. Martwił się losem ubogiego st...
1.Kiedy Michał Przyborowski zapukał do drzwi Michała Marka, syna Lwa Marka, w celu zebrania danych na temat dawnej działalności anarchistów na ziemiach Rzeczpospolitej, usłyszał: "mój ojciec nie jest sławą, o której ktoś wie, czy też pisze książki". Ostatecznie przekonał do siebie Michała Marka otrzymując wspomnienia uczestnika Powstania Warszawskiego, Żyda anarchisty, współzałożyciela Syndykalistycznego Porozumienia Powstańczego, redaktora "Synd...
Notatki ze szpitala
Nadmierna higiena to wrota zakażenia dla grzyba.Powoduje utratę płaszcza lipidowego. Popatrzcie na tego chłopca bez skóry. I na tego drugiego, wyciętego z gazety. Pierwszy umrze z gwałtu, drugi będzie żył z gwałtu.
Walerianowo- nirwanowa wrażliwość w prawie- że- bezdźwięcznej efemerydzie. W kłębku nitki, a nitka to przewód pokarmowy. Wnętrze- wschodni Bóg w swoim podziemnym ołtarzu. wschodni człowiek w swoim naziemnym ...
Rita w Cze-wie, czyli obłęd pod Jasną Górą
W ubiegły piątek, 27 października 2006r. Szalona Rita wystąpiła w częstochowskim Teatrze From Poland.
W związku z tym wydarzeniem w okolicy świątyni NMP jakiś taki entuzjazm ogromny zapanował i poszła fama, że wszyscy epileptycy i szaleńcy ze wszystkich stron grzesznego świata walą jak w dym na spotkanie z Ritą, o której wiadomo w Cze-wie było tyle tylko, że cuda wielkie w jej ciele drzemią i się w jej...
Co robi zając? Kica. Kicając pozostawia drobne ślady swoich stóp, Po śladach nie da się wytropić zająca, trop się gubi odcinając zająca. Pozostając przy kicających śladach, pozostaje się przy gubieniu tropu. To, co się odsłania, bądź osadza, to frustracja kicającego śladu.Frustracja jest czymś, co kica, przypomina logikę krzyku, kaprysu, zawsze pamiętając o ech i ach i fiu fiu. Frustracja jest tropem. Frustracja objawia się w nieobliczalności, z...
Okładka książki „Człowiek, który biegnie przez las” Mariusza Grzebalskiego przedstawia senny, narkotyczny las, kuszący zieloną barwą, w którym pnie drzew przypominają nogi tancerek, za tym miłym dla oka parawanem tkwi mrok, niepokojący cień.
Na tych dwóch płaszczyznach zbudowany jest zbiór 11 opowiadań poznańskiego autora.
Może Grzebalski chciał pokazać, dwie strony medalu? Coś, co jest po stronie życia i coś co jest po stro...
Szable w dłoń!
Seks jest wszędzie tylko nie w seksualności.
(Barthes)
Freud powiada, że istnieje tylko jedna seksualność, jedno libido – męskie. Seksualność tworzy struktury, ramy dyskryminujące, których centrum wyznaczają fallus, kastracja, wyparcie, ojciec. Śmierć seksualności fallicznej doprowadziłaby do rozchwiania, neutralizacji paradygmatu seksualnego, a tym samym do erotycznej wielostronności. Alternatywą wobec seks...
Dzieciństwo – kraina wiecznej szczęśliwości, nostalgiczne spojrzenie w przeszłość w poszukiwaniu utraconej beztroski czy po prostu mit? Do takich refleksji skłania tomik wierszy Misuzu Kaneko “Ptaszek, dzwonek i ja”.
Wiersze tej autorki przeżywają swój renesans nie tylko w Japonii, zdobyły dużą popularność także wśród europejskich czytelników. Jej charakterystyczna poetyka przyrody wprowadza w niemalże bajkowy świat, z jed...
różowy błękit walczył z granatem nocy malując bladą czerwienią szare tynki bloków .ciszę przedświtu rozdarł rozpaczliwy krzyk sroki uderzył w szyby śpiących samochodów. odbił się od nerwowych snów oczekujących na dźwięk budzika. kolejny brzmiał jak załzawiona skarga , jak głuchy skowyt grudek ziemi uderzających o wieko białej trumienki z tryumfem zdobywcy w zielonych oczach oświetlony złotymi promieniami mały pręgowany tygrys z pi...
" Jesień idzie ... urokliwa". O koncercie Małgosi Zwierzchowskiej i Olka Grotowskiego oraz o spotkaniu z ich fanem pisze Paweł Ivo Kaczorowski.
Zanim jeszcze wszystko się zaczęło - coś się wydarzyło. Co? Jedno z tych spotkań, których się nie zapomina... Otóż pewnego dnia, latem, kilka ładnych lat temu wybrałem się na wakacyjną eskaspadę. Ja,moja kobieta w słomianym kapeluszu, dwaj nasi młodzi podopieczni ( brat i kuzyn , piętnastolatkowie) ora...
"Czas klownady "-
O wystawie malarstwa Grzegorza Szymczyka (Galeria Workshop 23.10.05 - 19.11.05)
pisze Paweł Ivo Kaczorowski.
W ramach akcji Otwarta Scena Workshop 23 października, zaraz po zmroku, odbył się wernisaż wystawy malarstwa Grzegorza Szymczyka, połączony ze spektaklem mimicznym w wykonaniu autora obrazów i modelek z agencji Spot Models.
Artysta, którego miałem okazję poznać osobiście, wydał mi się człowiekiem ni...
Kotochwile zamieszkują nieprzyjazną architekturę, choć same wydają się być na swój sposób przyjazne. Mieszkanie jest w porządku ustalonym przez kogoś innego, jak na kota nazbyt ciasne autobusy i metro, nazbyt blisko ludzi, jak na koci stosunek do ludzi.
Przestrzeń zagraża, jest duszno, choć szaro buro to jednak nie kocio.
Nazbyt mało intymnie, uciec można tylko z powrotem w łóżko i to jest dobra ucieczka po kocich łbach, nocą i sennie i...
Na okładce „Pierwszego planu” panuje chłód. Z mroków przebija się morski błękit szyb zawieszonych w pustce kamienic, ozdobionych koronkami metalowych krat i schodów. Kolorystyka została przydzielona kategorycznie – jasność pustki, jasność tego, co poza tym wszystkim, co tkwi w ciemności życia. „Przenosiny z miednicy / do wanny rodziców - / pierwszy, delikatny chwyt/ poniżej pasa” – jakże ironicznie, jakże cięż...
Będzie to krótka refleksja nad tomikiem poezji Mariusza Appla, skądinąd znanego nam już z różnych internetowych witryn, także i tej więc materia jest nam bliska i znana mniej lub bardziej. „Kocie łby” to wędrówka po subtelnym świecie skojarzeń. Autor odkrywa przyjaźnie słów, które przyjaźniły się już od dawna. W jego utworach możemy odnaleźć całą gamę semantyczno-lingwistycznych kombinacji. Dzięki temu wiersze mają swoją inte...
GOMBROWICZ kontra KOLSKI
(o filmowej adaptacji Pornografii)
Pornografia dzieje się w Polsce z lat wojennych. Dlaczego? Trochę dlatego, że klimat wojenny dla niej najwłaściwszy. Trochę, że to jednak polskie – i nawet może pomyślane było, w pierwszym rzucie, odrobinę na wzór taniego romansu z gatunku Rodziwiczówny, czy Zarzyckiej (czy to podobieństwo znikło w późniejszym opracowaniu?). A trochę na przekór – żeby podsunąć ...
Debiut Marcina Bałczewskiego włożyłem do szufladki: fantastyka egzystencjalna.Akcja toczy się w światach kreowanych na modłę średniego fantazy. Są tajemnicze gadżety, amulety, księgi, imiona, od których mnie tak strasznie mierzi. Przestrzenie zmieniają się jak rękawiczki, nad spójnością metamorfozy czuwa nieokiełznany duch surrealizmu. To co łączy wydawałoby się niepołączalne, to bohater, a także kilka innych figur (np. wisielec, czy skamieniały ...
